Hasło krzyżówkowe do opisu: RASA PSA Z GRUPY CHARTÓW POCHODZENIA IRLANDZKIEGO, PIERWOTNIE PRZEZNACZONA DO POLOWAŃ; Hasło Opis hasła w krzyżówce; WILCZARZ IRLANDZKI : rasa psa z grupy chartów pochodzenia irlandzkiego, pierwotnie przeznaczona do polowań (na 17 lit.)
fot. Fotolia Historia rasy wilczarz irlandzki Początki rasy sięgają czasów rzymskich. W średniowiecznej Irlandii psy brały udział w polowaniach na łosie i wilki. Choć przedstawiciele tej rasy uważani są za wzrokowców, mają znakomicie rozwinięty zmysł powonienia. Wilczarze irlandzkie osiągają największy spośród wszystkich psów wzrost równy cm. Ważą kg. Ciało mają muskularne, silnie zbudowane, sierść liniejącą, szorstką i nieprzemakalną o szarej, rudej, czarnej, białej płowej lub pręgowanej maści. Pielęgnacja i zdrowie wilczarza irlandzkiego Pielęgnacja szaty nie należy do skomplikowanych – wystarczy okresowe szczotkowanie. Do najczęściej występujących wśród psów tej rasy chorób zalicza się dysplazję stawów biodrowych oraz skręt żołądka, któremu można zapobiegać, podając małe porcje pokarmu moczonego w ciepłej wodzie przez około 10 minut. Średnia długość życia wilczarza irlandzkiego wynosi 10 lat, przy czym okres dojrzewania fizycznego i emocjonalnego trwa co najmniej 2 lata. Zobacz także: Rasy dużych psów fot. Fotolia Charakter wilczarza irlandzkiego Wilczarz irlandzki lubi dzieci, ale ze względu na swoją posturę, może je niechcący skrzywdzić. Dlatego zawsze trzeba kontrolować wspólne zabawy malucha z olbrzymem. W stosunku do ludzi nieznajomych pies podchodzi początkowo nieufnie. Wobec innych psów i zwierząt niewielkich rozmiarów wykazuje agresję. Nadpobudliwością i panicznym lękiem reaguje na kategoryczne rozkazy właściciela. Podczas szkolenia wilczarza należy kierować się rozsądkiem i spokojem. Opiekun powinien być cierpliwym przywódcą bez skłonności do apodyktyczności i stosowania surowych metod wychowawczych. Nauka musi przebiegać etapami, w tempie dostosowanym do możliwości podopiecznego. fot. Fotolia Utrzymanie wilczarza w odpowiedniej kondycji wymaga poświęcenia czasu ćwiczeniom, spacerom, socjalizacji i pielęgnacji oraz sporych wydatków na jedzenie. Osoba rozważająca wybór tej rasy powinna być przygotowana na takie koszty i wyrzeczenia. Ludzie starsi i niepełnosprawni mogą nie sprawdzić się w roli opiekuna wilczarza ze względu na jego wielkość i siłę. Najlepszym mieszkaniem dla wilczarza irlandzkiego jest dom z obszernym ogrodzonym podwórzem. Należy jednak pamiętać, że pies potrafi pokonać płot prawie dwumetrowej wysokości. Zobacz całą Encyklopedię ras psów
Seter irlandzki to rasa psów myśliwskich, która jako jedna z nielicznych łapie tzw. wysoki wiatr. To oznacza, że seter potrafi szukać tropu nawet wysoko nad ziemią. Psy tej rasy uwielbiali prezydenci Stanów Zjednoczonych Harry Truman i Richard Nixon.
Najbardziej polularne psy YORK, BEAGLE, OWCZAREK NIEMIECKI, GOLDEN RETRIEVER, AMSTAF, LABRADOR RETRIEVER, MOPS, CANE CORSO, BERNARDYN, BOKSER, COCKER SPANIEL, JAMNIK, CHIHUAHUA, NOWOFUNLAND, ROTTWEILER, SHIH TZU, WEST HIGHLAND WHITE TERRIER, BERNENSKI PIES PASTERSKI, BULTERIER, DOBERMAN, MASTIF, PEKIŃCZYK, PUDEL, AKITA INU - ALASKAN MALAMUT - BILLY - BLOODHOUND - BOLOŃCZYK - BORDER COLLIE - BOSTON TERRIER - BULDOG FRANCUSKI - CHART POLSKI - CZARNY TERIER ROSYJSKI - DALMATYŃCZYK - DOG ARGENTYŃSKI - DOG NIEMIECKI - FILA BRASILEIRE - GOŃCZY POLSKI - GRZYWACZ CHIŃSKI - HOVAWART - KAI - LEONBERGER - MALTAŃCZYK - MASTIF TYBETAŃSKI - OGAR POLSKI - OWCZAREK KAUKASKI - OWCZAREK ŚRODKOWOAZJATYCKI - OWCZAREK SZETLANDZKI - OWCZAREK SZKOCKI - POLSKI OWCZAREK NIZINNY - POSOKOWIEC BAWARSKI - RATLEREK - RHODESIAN RIDGEBACK - SHAR PEI - SZNAUCER ŚREDNI - TERIER WALIJSKI - TOSA INU - WILCZARZ IRLANDZKI - WYZEL WEIMARSKI - WYZEL WLOSKI Popularne posty Cane corso – rasa psów pochodząca z Półwyspu Apenińskiego . Według klasyfikacji FCI należy do grupy II ( Pinczery i sznaucery, molosy, ... Tosa ( jap. tosa-inu lub tosa-ken; pol. pies tosa ) – jedna z ras psów , należąca do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, molosów , ... Billy – jedna z ras psów , należąca do grupy psów gończych i posokowców, podlegająca pod sekcję psów gończych. Historia gatunku Rasa p... Golden retriever – jedna z ras psów , należąca do grupy psów aportujących , płochaczy i psów wodnych , zaklasyfikowana do sekcji psów apor... Pekińczyk – jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji spanieli japońskich i pekińczyków. Histor... Akita ( akita inu ; z jap. inu - pies) – jedna z ras psów , należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpic... Mastif tybetański – rasa psów należąca do molosowatych w typie górskim Historia gatunku Istnieje wiele spekulacji na temat pochodzenia... Bokser – jedna z ras psów , należąca, wg klasyfikacji Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) do grupy II - pinczerów, sznaucerów, mo... York - jest to potoczna nazwa rasy yorkshire. Troszkę historii o psie Yorkshire terierry powstały w połowie XIX wieku. Ich zadaniem był... Rottweiler – jedna z ras psów , zaklasyfikowana do sekcji psów molosowatych w typie dogowatym Troszkę historii o psie Rottweiler jest t...
Dzisiaj jest 19.03.2023 Rasa - pochodzenie, rodowód. Pochodzenie psa. Skąd się wzięły psy ? Udomowienie psa
Przez aktualizacja dnia 18:57 Szkocja, wysunięty najbardziej na północ kraj Wielkiej Brytanii cechują się piękną, dziką przyrodą i surowym klimatem. Hodowla psów w Szkocji była związana głównie z myślistwem i hodowlą owiec, stąd wśród szkockich ras psów spotkamy sporą grupę terierów i owczarków. Psy pochodzące ze Szkocji są krzepkie i przystosowane do surowego klimatu. Część z tych często niezależnych czworonogów zyskało ogromną popularność i pełni rolę psów do towarzystwa, golden retriever, border collie czy West Highland White Terrier. Owczarek szkocki długowłosy ©Shutterstock Collie, bo o nim mowa, jest bodaj najbardziej popularnym ze szkockich owczarków – a wszystko za sprawą słynnej książki Lassie, wróć! oraz stworzonej na jej podstawie serii filmów. Historia rasy jest długa. Zaczyna się prawdopodobnie około XVI wieku, kiedy to na obszarach współczesnej Szkocji występowały psy podobne do owczarka szkockiego długowłosego. Pierwsza oficjalna wystawa, na której pojawiły się collie, odbyła się w 1860 roku. Do Polski owczarek ten przybył dopiero w pierwszej połowie XX wieku. Owczarki szkockie długowłose to duże, wspaniałe psy pasterskie, stróżujące i (obecnie przede wszystkim) do towarzystwa. Są czworonogami bardzo inteligentnymi i zrównoważonymi. Potrzebują bliskości człowieka – źle znoszą samotność. Szybko i chętnie się uczą, mają dużą potrzebę stymulacji fizycznej i umysłowej. Choć w stosunku do bliskich są łagodne i uwielbiają spędzać z nimi czas, wobec obcych zachowują dystans. Maść collie może być śniada, tricolor czarna bądź blue merle (marmurkowa). Umaszczenie śniade merle oraz białe nie jest akceptowane przez FCI. Charakterystyczna dla tej rasy psów długa, bujna sierść wymaga regularnej pielęgnacji. Najsłynniejszym psem tej rasy była bohaterka książki "Lassie, wróć!". Owczarek szkocki krótkowłosy ©Shutterstock Owczarek szkocki krótkowłosy, zwany też po prostu krótkowłosym collie, podobnie jak collie długowłosy jest czworonogiem należącym do grupy psów pasterskich i zaganiających. W odróżnieniu od odmiany długowłosej krótkowłosa jest stosunkowo nowa, bo powstała dopiero w 1873 roku. Owczarek szkocki krótkowłosy tak naprawdę nie różni się niczym od długowłosego – oczywiście poza długością sierści. Cechuje się takim samym charakterem, umaszczeniem, wzrostem (suki od 51 do 56 cm wysokości w kłębie, psy od 56 do 61 cm) i wagą (suki od 18 do 25 kg, psy od 20,5 do 29, 5 kg). Krótkowłosy collie raczej nie jest znany poza granicami Szkocji. Owczarek szetlandzki ©Shutterstock Owczarek szetlandzki to niewielki pies – suki osiągają wysokość 38,5 cm w kłębie, zaś psy do 39,5 cm. Waga tego czworonoga waha się w granicach 5 do 10 kg. Jak najlepiej opisać owczarka szetlandzkiego? Jako „miniaturowego collie długowłosego”, bowiem jest do niego łudząco podobny. I właśnie takie porównania stosowano, co jednak spotkało się z dużym sprzeciwem ze strony miłośników collie długowłosych, bowiem jest to w istocie zupełnie odmienna rasa psa. Owczarek szetlandzki to również pies pasterski i zaganiający. Do Szkocji trafił najprawdopodobniej z Wysp Szetlandzkich (należących do drugiej połowy XV wieku do Norwegii). Na ostateczny wygląd sheltie miało wpływ krzyżowanie z takimi rasami jak pomeranian (szpic miniaturowy) i cavalier king charles spaniel. Sheltie bardzo przywiązuje się do właściciela, jest nieufny wobec obcych. To pies energiczny, potrzebujący codziennej dawki ruchu i zabaw umysłowych. Jest inteligentny, ceni sobie współpracę z człowiekiem i śmiało można zdecydować się na uprawianie z nim różnego rodzaju sportów kynologicznych. West highland white terrier ©Shutterstock West highland white terier jest rasą bardzo popularną w Polsce. Ten krótkonożny terier o śnieżnobiałym umaszczeniu pochodzi od innych szkockich czworonogów – cairn terriera i teriera szkockiego. Pierwotnie rasę wykorzystywano do polowania na szkodniki, lisy oraz wydry. Choć pierwsze wzmianki na temat rasy west highland white terrier pochodzą już z XVII wieku, na oficjalnej wystawie pojawiła się dopiero w 1907 roku w Birmingham. Pomimo tego, że westie uchodzi przede wszystkim za psa rodzinnego i do towarzystwa, tak naprawdę jest wyjątkowo energicznym, odważnym i niestrudzonym czworonogiem. Świetnie odnajdzie się w rodzinie aktywnej, sprawdzi się w rozmaitych sportach kynologicznych, jak np. agility. Rasa ta jest raczej długowieczna, bo dożywa średnio 12-15 lat, ale jest podatna na różnego rodzaju schorzenia, jak choroby oczu i alergie skórne. Ponadto west jest łakomczuchem i szybko może przybrać na wadze, jeśli nie zastanie mu zapewniona zbilansowana dieta. Terier szkocki ©Shutterstock Skoro już jesteśmy przy terierach, nie można nie wspomnieć o takiej rasie jak terier szkocki. Podobnie jak westie jest terierem krótkonożnym, w typie jamnikowatym – zresztą rasy te są ze sobą blisko spokrewnione. Terier szkocki, nazywany też aberdeen terierem, jest starą rasą, ale jej początki nie są dobrze udokumentowane. Pierwsza wystawa, na której wystąpił terier ten, odbyła się w 1859 roku. Oficjalny wzorzec rasy pojawił się niedługo później, w roku 1882. Terier szkocki to pies uparty, odważny i energiczny. Ze względu na to, że należy do psów myśliwskich, cechuje się silnym instynktem łowieckim, który może przejawiać się w pogoni za kotami czy gryzoniami. Przywiązuje się do swojego opiekuna i jest mu niezwykle oddany, natomiast wobec obcych zachowuje dystans. Inne pochodzące ze Szkocji teriery to: cairn terrier, border terrier, skye terrier. Seter szkocki ©Shutterstock Seter szkocki, nazywany też gordonem, należy do grupy wyżłów w typie setera. Pierwsze wzmianki o charakterystycznych czarno-rudych psach pojawiły się już w XVII wieku. Faktyczne początki hodowli datuje się jednak na pierwszą połowę XIX wieku. Obecnie jedyne dopuszczalne umaszczenie gordona to czarna sierść z brązowymi (kasztanowymi) podpalaniami. Dawniej występowały również białe znaczenia, współcześnie niedopuszczalne – poza niewielkim znaczeniem na piersi. Gordon jest psem bardzo przyjaznym, cierpliwym i ufnym. Choć początkowo może zachowywać dystans wobec obcych, szybko się do nich przekonuje. Seter szkocki to świetny myśliwy, bardzo odważny i wytrwały w pracy. Niewiele szczeka, w domu jest czworonogiem bardzo spokojnym i zrównoważonym. Współpraca z rasą tą jest przyjemnością, ponieważ seter szkocki jest psem inteligentnym, chętnym do nauki. Wymaga on jednak doświadczonego przewodnika, który doskonale zna potrzeby rasy. Ważne jest też zapewnienie odpowiedniej dawki stymulacji fizycznej i umysłowej każdego dnia. Chart szkocki i inne szkockie rasy psów Wyżej wymienione to oczywiście nie wszystkie rasy pochodzące ze szkockiej ziemi. Nadal mało popularne, ale zyskujące coraz większe zainteresowanie w Polsce rasy to także chart szkocki, skye terrier oraz cairn terrier. Bardzo charakterystyczny chart szkocki, o szorstkiej, szaro-błękitnej sierści, jest wielkim psem, który osiąga nawet do 76 cm wysokości w kłębie. Należy on do psów raczej cichych, rzadko szczekających. Jest bardzo spokojny i łagodny. Z kolei skye i cairn teriery to psy niewielkie, zachowujące dystans wobec obcych, żywiołowe i oddane opiekunom. Przeczytaj również: Amerykańskie rasy psów Angielskie rasy psów Australijskie rasy psów Chińskie rasy psów Czeskie rasy psów Francuskie rasy psów Hiszpańskie rasy psów Irlandzkie rasy psów Japońskie rasy psów Niemieckie rasy psów Polskie rasy psów
Zachowanie i charakter. Zwinny, lubiący pracę terier czeski nie jest agresywny. Zrównoważony, łagodny i spokojny. Wesoły pies do towarzystwa, z rezerwą wobec obcych. Może być hałaśliwy. Lubi ścigać poruszające się obiekty. Pewne problemy i wady psa mogą być wyeliminowane przez odpowiednio dobrane szkolenie. Szybko się uczy.
Rasy psów po angielsku to dog breeds. Na świecie istnieje tak wiele ras psów, bo pies to najlepszy przyjaciel człowieka (man’s best friend).breed – rasaa mixed breed dog – pies rasy mieszaneja pure-breed dog – pies rasowyNajpopularniejsze rasy psów po angielskuWiększość ras psów ma taką samą nazwę po polsku i po angielsku. Oto kilka ras które różnią się nazewnictwem w języku polskim i Afghan Hound – chart afgańskian American Bulldog – buldog amerykańskia Bolognese – bolończyka Collie – owczarek szkocki długowłosya Boxer – boksera Bull Terrier – bulteriera Bulldog – buldoga Chinese Crested Dog – grzywacz chińskia Dachshund – jamnika Dalmatian – dalmatyńczykan English Setter – seter angielskia French Bulldog – buldog francuskia Fox Terrier – foksteriera German Shepherd – owczarek niemieckia Giant Schnauzer – sznaucer olbrzyma Great Dane – dog niemieckia Havanese – hawańczykan Icelandic Sheepdog – islandzki szpic pasterskian Irish Setter – seter irlandzkian Irish Terrier – terier irlandzkia Keeshond – szpic wilczya Lowchen – lwi pieseka Maltese – maltańczyka Mastiff – mastifa Miniature Pinscher – pinczer miniaturowya Mongrel – kundela Mutt – kundela Newfoundland – Nowofundlandan Old English Sheepdog – owczarek staroangielskia Miniature Pinscher – pinczer miniaturowya Miniature Schnauzer – sznaucer miniaturowyRasy psów po angielsku: komendyOto podstawowe komendy (commads) potrzebne do tresury dog! – Zły pies! (skarcenie)Bark! – Daj głos!Bite! – Bierz go!Come! – Chodź!Come! – Do mnie!Crawl! – Czołgaj się!Down! – Leżeć!Down! – Waruj!Fetch! – Aport!Go out! – Naprzód!Good dog! – Dobry pies!Guard! – Pilnuj!Heel! – Do nogi!Here! – Do mnie!Jump! – Przeszkoda!Jump! – Skacz!Leave it! – Zostaw!Lie down! – Waruj!Rollover! – Turlaj się!Search! – Szukaj!Seek! – Szukaj!Shake! – Łapa!Sit! – Siad!Stay! – Stój!Stay! – Zostań!Track! – Wąchaj!a Pekingese – pekińczyka Pharaoh Hound – pies faraonaa Pocket Beagle – pocket beagle, beagle kieszonkowya Polish Lowland Sheepdog – polski owczarek nizinnya Pomeranian – szpic miniaturowya Pomsky – pomsky, pomskia Poodle – pudela Portuguese Water Dog – portugalski pies dowodnya Pug – mopsa Pyrenean Shepherd – owczarek pirenejskia Saluki – chart perskia Samoyed – samojeda Schnoodle – sznauceropudel, pudlosznaucera Scottish Deerhound – szkocki deerhounda Scottish Terrier – terier szkockia Shetland Sheepdog – owczarek szetlandzkia Siberian Husky – husky syberyjskia Sloughi – chart arabskia Soft Coated Wheaten Terrier – irlandzki terrier pszenicznya St Bernard dog – bernardyna Stabyhoun – wyżeł fryzyjskia Standard Schnauzer – sznaucer średnia Swedish Vallhund – szwedzki Vallhunda Tibetan Mastiff – mastif tybetańskia Tibetan Spaniel – spaniel tybetańskia Tibetan Terrier – terier tybetańskia Toy Fox Terrier – amerykański toy teriera Vizsla – wyżeł węgierski krótkowłosya Weimaraner – wyżeł weimarskia Welsh Springer Spaniel – springer spaniel walijskia Welsh Terrier – terrier walijskia Wirehaired Pointing Griffon – Gryfon Korthalsaa Xoloitzcuintli (Xolo) – nagi pies meksykańskiBardziej lubisz koty? Wejdź na artykuł opis kota po psów po angielskuOto angielskie nazwy ras psów, które nie mają polskich Airedale Terrier – airedale terrieran Alaskan Malamute – alaskan malamutea Basset Hound – basset hounda Beagle – beaglea Bearded Collie – bearded colliea Bichon Frise – bichon frisea Bloodhound – bloodhounda Border Collie – border colliea Boston Terrier – Boston terriera Bullmastiff – bullmastiffa Chihuahua – chihuahuaa Chinook – chinooka Chow Chow – chow chowa Cocker Spaniel – cocker spaniela Doberman – dobermana Golden Retriever – golden retrievera Greyhound – greyhounda Harrier – harriera Jack Russell Terrier – Jack Russell terriera Komondor – komondora Kuvasz – kuvasza Labradoodle – labradoodlea Labrador Retriever – labrador retrievera Lakeland Terrier – lakeland terriera Leonberger – leonbergera Lagotto Romagnolo – lagotto romagnoloa Lhasa Apso – lhasa apsoa Maltipoo – maltipooa Manchester Terrier – manchester terriera Mudi – mudia Norfolk Terrier – norfolk terriera Norwich Terrier – norwich terrieran Otterhound – otterhounda Papillon – papillona Peekapoo – peekapooa Plott Hound – plott hounda Pembroke Welsh Corgi – welsh corgi pembrokea Pointer – pointera Pomeranian – pomeraniana Puggle – pugglea Puli – pulia Rat Terrier – rat terriera Redbone Coonhound – redbone coonhounda Rhodesian Ridgeback – Rhodesian ridgebacka Rottweiler – rottweilera Schipperke – schipperkea Sealyham Terrier – sealyham terriera Shiba Inu – shiba inua Shih Tzu – shih tzua Silken Windhound – Silken Windhounda Silky Terrier – silky terriera Skye Terrier – skye terriera Staffordshire Bull Terrier – staffordshire bull terriera Sussex Spaniel – sussex spaniela Treeing Tennessee Brindle – Treeing Tennessee Brindlea Treeting Walker Coonhound – treeting walker coonhounda West Highland White Terrier – West Highland white terriera Whippet – whippeta Yorkipoo – yorkipooa Yorkshire Terrier – Yorkshire terrierOpieka nad psem po angielskuNiektóre rasy psów są bardziej agresywne od innych, ale każdy pies powinien posiadać smycz (leash) oraz kaganiec (muzzle). Szczeniaki (puppies) warto zaopatrzyć w szelki (harness) zamiast tradycyjnej obroży (collar). W czasie tresury dobrze mieć w kieszeni przygotowane psie smakołyki (dog treats).a bowl – miskaa chew toy – zabawka do gryzieniaa collar – obrożaa dog bed – łóżko dla psadog treats – psie smakołykia harness – uprząż, szelkia lead (BrE) – smycza leash (AmE) – smycza muzzle – kaganiecpoop bags – torebki na odchodyto bathe a dog – wykąpać psato clean up after the dog – posprzątać po psieto feed the dog – karmić psato let a dog off the lead (BrE) – spuścić psa ze smyczyto let a dog off the leash (AmE) – spuścić psa ze smyczyto muzzle a dog – nałożyć psu kaganiecto put a dog on a lead (BrE) – założyć psu smyczto put a dog on a leash (AmE) – założyć psu smyczto take a dog to the groomer – zabrać psa do fryzjera zwierzęcegoto train your dog to run an obstacle course – trenować psa na torze przeszkódto walk the dog – wyprowadzać psa na spacerWięcej o psach można znaleźć w artykule opis psa po angielsku.
Rasa miała wiele legend. Na przykład na ich liście znajduje się mit, że pierwszy wilczarz irlandzki zamienił się w szkodliwą i zadziorną księżniczkę, która nie chciała kochać druida. Od szczeniąt tego psa odeszła linia zwierząt o żywym wyglądzie, niemal ludzkiej inteligencji i płynących w żyłach szlachetnej krwi.
Rasy psów: owczarek szkocki collie Rasy psów: owczarek szkocki collieOwczarek szkocki, czyli collie jest to rasa psa od stuleci hodowana w Szkocji (stąd też nazwa). Jest on najbardziej rozpowszechnioną rasą angielskich psów pasterskich, także ze względu na kultową postać Lassie stworzoną przez merykańskiego pisarza Erica „collie” pochodzi od owiec o czarnych głowach (colleys), których ten pies początkowo na temat owczarka colliePostać psa, którą możemy obserwować dzisiaj, owczarek szkocki zyskał prawdopodobnie dzięki krzyżówce charta rosyjskiego i irlandzkiego irlandzkiChart rosyjskiZ powodu zimnego i surowego klimatu Szkocji posiadł on długą, gęstą sierść, która chroniła go przed zimnem. Owczarek szkocki bardzo szybko i chętnie się uczy, jest szybki, bardzo wytrwały, ma wrodzoną zdolność do pilnowania oraz zaganiania stada. Właśnie dzięki tym cechom, połączonym z miłym, ładnym i imponującym wyglądem, collie stał się bardzo popularny nie tylko wśród środowisk pasterskich, ale także wśród zwykłych ludzi. Bardzo łatwo przywiązuje się on do człowieka, do rodziny, dzieci i wzorowo strzeże szkocki występuje w dwóch odmianach. Oprócz powszechnie znanej wersji długowłosej istnieje również odmiana krótkowłosa, która jest obecnie rzadkością. Jedyną różnicą między dwoma odmianami jest tylko szata, która u krótkowłosego jest mocna, gęsta i koniecznie szkocki collie krótkowłosyGłówne cechy rasyOwczarek szkocki collie jest psem pasterskim, dlatego też jego budowa musi łączyć siłę z tej rasy nie może być zbyt ciężki, by mógł szybko biegać. Obserwując collie od razu zauważymy, że są one połączeniem inteligencji i wdzięku. Ich ruchy są płynne, a futro bardzo obfite, wymagające starannej owczarka collie jest dość płaska, miernie szeroka. Zwęża się ona stopniowo ku oczom. Gdy chcemy ocenić psa powinniśmy zwrócić uwagę na jego wielkość. Pysk nie może być płaski, słaby lub bardzo spiczasty. Bez względu na umaszczenie nos powinien być collie powinien ważyć około 20 do 29 kilogramów, natomiast suki 18 do 25 kilogramów. Wzrost mierzony w kłębie u psa wynosi od 56 do 61 cm, a u suki 51 do 56 owczarka collie powinna być bardzo gęsta, a tak zwane włosy pokrywy powinny być szorstkie w dotyku. Podszycie włosa jest zaś miękkie i bardzo zwarte. Cechą charakterystyczną tej rasy jest bardo obfita grzywa i kołnierz. Pysk i uszy są natomiast krótko owłosione, tak samo jak obszar poniżej stawu skokowego. Ogon collie jest zawsze puchaty, z długim u collie jest posiadanie jedwabistego, miękkiego lub falistego owłosienia.
Najlepsze karmy dla psa rasy Seter irlandzki i seter szkocki Znajdziecie tu karmy z różnych grup cenowych. zarówno karmy marek Premium, jak i propozycje karm ekonomicznych dla mniej wybrednych psów, wszystkie odpowiednie dla psów rasy Seter irlandzki i seter szkocki .
Pochodzenie Do grupy długowłosych wyżłów angielskich należy zaliczyć trzy rodzaje seterów: angielski, irlandzki i szkocki, zwany również gordon seterem. Ich wspólna nazwa pochodzi od angielskiego „to set” posadzić, położyć, obniżyć. Wiąże się to z bardzo charakterystycznym zachowaniem tych psów w czasie polowania, kiedy to po zlokalizowaniu zwierzyny pies przysiada oczekując na przybycie myśliwego. Na temat ich przodków wiadomo niewiele. Można jednak przypuszczać, że były to niewielkiego wzrostu wystawiające psy myśliwskie o długich, zwisających uszach, zwane setting spanielami. Ich wadą była powolność i niski wzrost. Domieszka krwi charta, foxhounda, pointera, pudla, bloodhounda, nowofundlanda i collie doprowadziła do powstania psa większego, szybszego, bardzo zbliżonego do dzisiejszego setera. W zależności od upodobania hodowano różne odmiany seterów, różniące się głównie umaszczeniem. Na pierwsze angielskiej wystawie psów w 1859 roku była tylko jedna klasa seterów. Już rok później, w Birmingham utworzono osobny ring dla seterów irlandzkich, a dwa lata później setery oceniano już na trzech osobnych ringach. W Wielkiej Brytanii wyodrębniły się trzy ośrodki hodowlane: w Walii, Irlandii i Szkocji, z których pochodzą odpowiednio: seter angielski, irlandzki i szkocki. *** Przypuszczać można, że seter irlandzki swoją piękną mahoniową sierść odziedziczył po czekoladowej maści hiszpańskim setting spanielu. Na przełomie XVIII i XIX wieku hodowano zarówno setery o umaszczeniu jednolitym, mahoniowym w różnych odcieniach, jak i setery, które na mahoniowej sierści miały białe znaczenia na głowie, piersi i palcach. Niezależnie od tego pojawiały się również setery o umaszczeniu łaciatym, które na białej sierści miały wyraźne, duże łaty w różnych odcieniach mahoniu. Przez cały XIX wiek zdecydowanie rosła popularność seterów o jednolitym umaszczeniu, do tego stopnia, że w opracowanym w 1885 roku wzorcu setera irlandzkiego dopuszczono tylko umaszczenie jednolite, mahoniowe, z ewentualnymi białymi znaczeniami. Jeśli chodzi o eksterier, do 1860 roku setery irlandzkie były psami dużymi, masywnymi, o zupełnie innej niż obecnie głowie, z wypukłym czołem i szpiczasta kufą. Skrzyżowanie ich z seterami angielskimi i jak się przypuszcza - chartami, spowodowało, że ich budowa stała się lżejsza a głowa bardziej szlachetna. Setery irlandzkie stały się podobnie jak angielskie psami o bardzo eleganckiej harmonijnej budowie. Złagodniało także ich usposobienie. Wygląd Seter irlandzki jest bardzo harmonijnie zbudowanym i eleganckim psem, najmniejszym i najlżejszym ze wszystkich seterów. Wyglądem bardziej pasuje do wystawowych ringów niż leśnych zarośli, choć on sam zapewne jest odmiennego zdania. Ma wpisujący się w prostokąt tułów, wyraźny kłąb, zwarty, lekko opadający w kierunku ogona grzbiet, bardzo głęboką i umiarkowanie szeroką klatkę piersiową z dobrze wysklepionymi żebrami oraz muskularne lędźwie. Kończyny mocne, ogon mocny u nasady i zwężający się ku końcowi, nisko noszony, osadzony praktycznie na linii grzbietu. Głowa o owalnej czaszce, z wyraźnie zaznaczonym guzem potylicznymi i przełomem czołowo nosowym. Kufa kwadratowa, oczy dość szeroko rozstawione, ciemnoorzechowe o łagodnym spojrzeniu, uszy średniej długości, osadzone nisko i z tyłu, zwisające przy policzkach, na tyle długie, by sięgnąć koniuszka czarnego lub brązowego nosa. Wysokość w kłębie: psy 58-67 cm, suki 55-62 cm. Masa ciała: psy 27-30 kg, suki 25-28 kg. Charakter, usposobienie Seter irlandzki jest przede wszystkim psem myśliwskim, choć dziś już raczej mało kto używa go do polowania. Ma największy ze wszystkich seterów temperament, potrzebuje bardzo dużo ruchu i możliwości wybiegania się na otwartym terenie. Nie należy jednak zapominać, że jest to pies o bardzo silnym instynkcie myśliwskim i jeśli zobaczy jakieś biegnące zwierzę lub ptaka może pozostać głuchy na wołanie właściciela. Jest to pies bardzo inteligentny i szybko się uczy, dlatego powinno się go szkolić jak najwcześniej, nawet od 2-3 miesiąca życia, zanim nie nabierze złych nawyków. Setery irlandzkie potrafią być uparte i niezależne, ich szkolenie może się okazać niełatwe, za to jeśli się raz czegoś nauczy, będzie pamiętał do końca życia. Dojrzewa bardzo późno, bo około trzeciego roku życia. Szata Seter irlandzki ma bardzo efektowną szatę, która zdecydowanie dodaje mu urody i elegancji. Nie bez przyczyny to właśnie on często wygrywa finałowe konkursy na wystawach kynologicznych. Ma długą, jedwabistą, lekko pofalowaną sierść, dłuższą na spodzie klatki piersiowej, kończynach i ogonie, gdzie tworzy bardzo ozdobne frędzle, pięknie eksponowane przez doświadczonych wystawców. Na głowie i przedniej stronie nóg sierść jest krótsza i bardziej delikatna. Na wystawę trzeba ją odpowiednio przygotować. Umaszczenie: soczysto kasztanowy odcień, jednolite, bez czarnego nalotu. Dopuszczalne są jedynie bardzo niewielkie ilości białych włosków na piersiach, przedniej stronie szyi i palcach oraz ewentualnie gwiazdka na czole oraz strzałka na grzbiecie nosa. Sierść setera wymaga regularnej pielęgnacji, zwłaszcza, jeśli pies ma być wystawiany. Powinna być regularnie szczotkowana, żeby była lśniąca i ładnie się układała. Więcej na temat pielęgnacji setera irlandzkiego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj Zdrowie Seter irlandzki jest psem długowiecznym i zdrowym. Średnio dożywa nawet 12-15 lat. Może mieć jednak skłonność do dysplazji stawów biodrowych, skrętu żołądka, postępującego zaniku siatkówki i schorzeń trzustki. Regularnej kontroli wymaga stan długich, słabo wentylowanych uszu. Do kogo pasuje ten pies ? Seter irlandzki jest doskonałym psem dla ludzi lubiących aktywny tryb życia. Potrzebuje dużo ruchu, uwielbia długie spacery i aportowanie. Jest znakomitym pływakiem, każdy rzucony do wody patyk bezbłędnie odnajdzie i przyniesie swojemu panu. Jeśli będzie miał odpowiednio dużo ruchu, może mieszkać nawet w niewielkim mieszkaniu, jednak najlepiej będzie się czuł poza miastem, w domu z dużym ogrodem, blisko natury. Jest bardzo miłym psem rodzinnym, łagodnym dla dzieci i przyjaznym dla innych zwierząt. Typowy przyjaciel całego świata, z radością powita każdego gościa, dostrzegając w nim przede wszystkim dodatkowe ręce do głaskania. Nie należy więc oczekiwać, że będzie stróżem lub obrońcą, bo to nie leży w jego naturze. Konieczne jest wczesne szkolenie i nauczenie go posłuszeństwa, wszystkie polecenia spokojnie, bez nerwów, muszą być z całą konsekwencją wyegzekwowane. Najważniejsze jest opanowanie jego instynktu myśliwskiego i nauczenie go przychodzenia na każde zawołanie do właściciela. W miejscach o dużym natężeniu ruchu powinien zawsze chodzić na smyczy, ponieważ pogoń za biegnącym po drugiej stronie ulicy kotem może się skończyć tragicznie. Zalety i wady + doskonały pies myśliwski + lojalny i przywiązany do właścicieli + bardzo przyjacielski wobec dzieci + tolerancyjny wobec innych psów + nadaje się do psich sportów + świetny towarzysz dla aktywnego właściciela - wymaga bardzo dużo ruchu - niezależny i dość uparty - nie nadaje się na stróża i obrońcę - wymaga regularnej pielęgnacji - ma skłonność do ucieczek Ciekawostki U większości ras suki są łagodniejsze i bardziej uległe od psów. U seterów odwrotnie, to one są bardziej od samców uparte i bardziej skłonne do dominacji. Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 120 SETER IRLANDZKI (Irish Red Setter) Kraj pochodzenia: Irlandia Data publikacji obowiązującego wzorca: 31. 08. 2001 Użytkowanie: pies myśliwski i rodzinny. Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły. Sekcja 2 - Wyżły brytyjskie. Seter. Próby pracy wymagane. RYS HISTORYCZNY: Seter irlandzki powstał i rozwinął się w Irlandii jako pies myśliwski. Wywodzi się od setera irlandzkiego czerwono-białego oraz psa nieznanej rasy, o jednolicie czerwonym umaszczeniu. Seter irlandzki był wyraźnie wyodrębnionym typem już w wieku XVIII. W roku 1882 powstał Klub Setera Irlandzkiego, zajmujący się promocją rasy. Klub w roku 1886 wydał standard rasy, a następnie organizował field trialsy i wystawy celem jego ustalenia. W 1998 roku klub opublikował Styl Pracy Rasy. Standard wraz ze Stylem Pracy stanowią opis wyglądu zewnętrznego oraz zdolności użytkowych rasy. Z biegiem lat seter irlandzki stał się wytrzymałym, zdrowym i inteligentnym psem o znakomitych walorach użytkowych i wielkiej żywotności. WYGLĄD OGÓLNY: Rasowy, o szlachetnej, sportowej sylwetce i przyjaznym wyrazie. Proporcjonalnie i harmonijnie zbudowany. ZACHOWANIE - TEMPERAMENT: Żywy, inteligentny, energiczny, przywiązany i lojalny. GŁOWA: Długa, sucha i nie za szeroka między uszami. Kufa i czaszka jednakowej długości, o równoległych owalnie sklepiona między uszami, pojemna, z dobrze zaznaczonym guzem potylicznym i wyniesionymi łukami brwiowymi. Stop: Nos: koloru ciemnomahoniowego, ciemnoorzechowego lub czarnego, o szerokich nozdrzach. Kufa: umiarkowanie głęboka, dość tępo zakończona. Od stopu do czubka nosa długa, wargi niezbyt obwisłe. Szczęki: prawie jednakowej długości. Uzębienie: zgryz nożycowy. Oczy: ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, nie powinny być zbyt duże. Uszy: średniej wielkości, delikatnej budowy, osadzone nisko i daleko ku tyłowi, zwisające wdzięczną fałdą ściśle przy policzkach. SZYJA: Umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, ale nie za gruba; łagodnie wygięta, bez śladu obwisłego podgardla. TUŁÓW: Proporcjonalny do wielkości ciała. Klatka piersiowa: głęboka, z przodu raczej wąska. Żebra dobrze wysklepione, zapewniające dużo przestrzeni dla płuc. Lędźwie: muskularne, lekko wysklepione. OGON: Umiarkowanej długości, proporcjonalny do tułowia, osadzony raczej nisko, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi. Powinien być noszony na poziomie grzbietu lub nieco poniżej. KOŃCZYNY:Kończyny przednie: Łopatki: długie i ustawione skośnie ku tyłowi, kłąb wyraźny. Łokcie: nisko osadzone, o swobodnych ruchach, nie powinny być wciśnięte, ani odstające. Przedramiona: proste, ścięgniste, o mocnej tylne: tył szeroki i mocny. Kończyny powinny być długie i umięśnione od biodra do stawu skokowego, zaś od stawu skokowego do łapy krótkie i mocne. Stawy kolanowe: dobrze kątowane. Stawy skokowe: ustawione prosto, nie zwrócone na zewnątrz, ani do wewnątrz. Łapy: małe, bardzo zwarte. Palce mocne, dobrze wysklepione, ściśle do siebie przylegające. CHODY: Swobodne, płynne, posuwiste; głowa noszona wysoko. Kończyny przednie o dalekim wykroku, ale prowadzone nisko. Kończyny tylne prowadzone płynnie, z dużą siłą odbicia. Niedopuszczalne krzyżowanie i przeplatanie kończyn. OKRYWA WŁOSOWA: Włos: na głowie, przedniej stronie kończyn i na końcach uszu krótki i delikatny. Na pozostałych częściach ciała umiarkowanej długości, przylegający i możliwie niekędzierzawy, ani falisty. Frędzle na górnej części uszu długie i jedwabiste; na tylnej stronie nóg długie i delikatne. Obfite owłosienie na brzuchu tworzy frędzle rozciągające się na przedpiersie i szyję. Łapy dobrze owłosione między palcami. Ogon ozdobiony piórem z dość długiego włosa, skracającego się stopniowo ku końcowi. Pióro i frędzle powinny być proste i przylegające. Umaszczenie: soczystokasztanowe, bez śladu czerni. Białe znaczenia na piersi, gardle i palcach, jak również mała gwiazdka na czole lub wąska strzałka na kufie lub czole nie powodują dyskwalifikacji. WZROST: Wysokość w kłębie: psy: 58 - 67 cm suki: 55 - 62 cm WADY: Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny. UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym. Źródło:
ZGCwE. 1qsimtgoe0.pages.dev/1991qsimtgoe0.pages.dev/1281qsimtgoe0.pages.dev/3851qsimtgoe0.pages.dev/441qsimtgoe0.pages.dev/2071qsimtgoe0.pages.dev/3091qsimtgoe0.pages.dev/1641qsimtgoe0.pages.dev/941qsimtgoe0.pages.dev/95
szkocki irlandzki lub walijski rasa psa
